6 χρόνια nafpaktia.com και συνεχίζουμε…. ανανεωμένοι

Ήταν Φεβρουάριος του 2006, όταν το nafpaktia.com έκανε ντεμπούτο στον άγονο τότε χώρο της διαδικτυακής ενημέρωσης και προβολής όχι μόνο στη Ναυπακτία αλλά και σε ολόκληρη την Αιτωλοακαρνανία. Στην αρχή μας κοιτούσαν περίεργα, κάποιοι γελούσαν κιόλας, αλλά η πορεία των πραγμάτων μάς δικαίωσε.

Το nafpaktia.com αδιαμφισβήτητα άνοιξε το δρόμο και στην πορεία το ίντερνετ έγινε χώρος έκφρασης για περισσότερες προσπάθειες, κάποιες καλές και κάποιες απλά αντίγραφα.
Ό,τι μπορεί ο καθένας.

Έγιναν σημαντικά πράγματα αυτά τα 6 χρόνια, με κορυφαίο, κατά την άποψή μας, την δημιουργία του πρώτου και μοναδικού τουριστικού οδηγού για τη Ναυπακτία, που εδώ και 3 χρόνια έχει αυτονομηθεί ως nafpaktorama.gr.

Το nafpaktorama αποτελεί την έξωθεν εικόνα της Ναυπακτίας στο διαδίκτυο και είναι ένα σημαντικό εργαλείο για το τουριστικό προϊόν της περιοχής. Ρωτήστε τους επαγγελματίες του χώρου που συνεργάζονται μαζί μας, ρωτήστε και την Google που το εμφανίζει πρώτο σε όλες τις σχετικές αναζητήσεις.

Μια ακόμη σημαντική συμβολή, ήταν η δημιουργία του Επαγγελματικού Οδηγού Ναυπάκτου, που εκτός από τις σελίδες μας, κυκλοφορεί και σαν έντυπο, φέτος για 5η συνεχή χρονιά, αποτελώντας το σημαντικότερο εργαλείο για την (δοκιμαζόμενη) τοπική αγορά.

Έγιναν και λάθη αυτά τα χρόνια, ενώ υπήρξαν και περίοδοι που “υστερήσαμε” από πλευράς όγκου πληροφορίας, ή ανανέωσης.

Ωστόσο, σκοπός μας ποτέ δεν υπήρξε η στείρα αναμετάδοση “γεγονότων” προκειμένου να γεμίζει η σελίδα μας με περιεχόμενο. Δεν ήταν και δεν είναι στόχος μας να τρέχουμε πίσω από τα γεγονότα. Αυτό το αφήνουμε σ’ όσους αντί για μυαλό έχουν… ποδάρια.

Σκοπός μας είναι να βρισκόμαστε μπροστά από τα γεγονότα, παραθέτοντας την άποψή μας, κοιτώντας πίσω από τα κακογραμμένα δελτία τύπου και τις φιλοδοξίες κάποιων που αποζητούν απεγνωσμένα τη δημοσιότητα.

Ειδήσεις που δεν τις θεωρούμε σημαντικές δεν τις αναρτούμε, απόψεις και συμπεριφορές που υποβαθμίζουν την νοημοσύνη τις καυτηριάζουμε και γενικώς λειτουργούμε περισσότερο σαν αναγνώστες παρά σαν πάροχοι περιεχομένου, ακόμη κι αν αυτό δεν αρμόζει στο αδηφάγο ίντερνετ που διψά για (οποιοδήποτε) περιεχόμενο.

Συνεχίζουμε ανανεωμένοι, με νέα σχεδίαση, περισσότερη εμβάθυνση στα γεγονότα και έπονται πολλές ακόμη προσθήκες καθώς βρισκόμαστε ακόμη υπό κατασκευή…

Στο Googloχωριό

Εντυπώσεις από το πρώτο Google Travel Forum, που έγινε χτες (02/02/2012) στο Αθηνών Αρένα.

Θυμάστε την παιδική εκπομπή με τα στρουμφάκια όπου όλες οι λέξεις είχαν το πρόθεμα «στρουμφο-«, το «στρουμφοχωριό», την «στρουμφίσαμε» και άλλα? Κάπως έτσι ήταν το κλίμα χτές, όπου όλα μα όλα είχαν το σηματάκι της Google!!! Παντού εθελοντές(;) της Google για το που θα κάτσεις, αν θες καφέ, η οποιαδήποτε άλλη πληροφορία. Στο lobby του πρώτου ορόφου μια γεύση από τα google office με πολύχρωμα πουφ, ποδοσφαιράκι και οθόνες. Google παντού,  μπλοκάκια, στυλό, τσάντες, φυλλάδια, καρτελάκια, σημειωματάριο, χαρτοπετσέτες(;!) και luggage identifier(;!) google burger, google  μεζεδάκια. Αμερικανιά όλο το concept της διοργάνωσης, με ενόχλησε λιγάκι, αλλά από την άλλη Google είναι αυτή!!!

Η ημερίδα σχετικά με τον τουρισμό που υλοποίησε η Google Ελλάδας , υπό την αιγίδα του υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού, του Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού (ΕΟΤ) και του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων (ΣΕΤΕ), είχε στόχο  να ενημερώσει τους συμμετέχοντες για τις δυνατότητες που προσφέρει το διαδίκτυο στον τουρισμό. Βέβαια, περισσότερο σαν διαφημιστικό event της Google μου φάνηκε το όλο σκηνικό, με τα video επιχειρηματιών που χρησιμοποίησαν τα Google adwords να μου θυμίζουν λίγο από «δείτε πώς μπορείτε να βγάλετε 2000€ δουλεύοντας από το σπίτι».  Τα απολύτως βασικά όσα ακούσαμε στο Adwords Seminar, τίποτα καινούριο, κανένα inside tip, μόνο μια καρτούλα με δώρο 75€ για διαφήμιση.  Αμήχανες οι πρώτες ομιλίες , χωρίς τίποτα το καινούριο, μόνο κάποιες αναφορές στο Google Wallet και σε πιθανές νέες εφαρμογές της τεχνολογίας στο τουρισμό. Εξαιρετικό το δεύτερο μέρος με τον Peter Economides να δίνει ρέστα και σαν ομιλητής αλλά και σαν ουσία. Έφυγα πριν βγει ο Γερουλάνος και έχασα και τον Sakis….

Ξεκάθαρα λοιπόν μια προωθητική ενέργεια όλο αυτό που διοργάνωσε η Google για να παρουσιάσει τα  προϊόντα και τις υπηρεσίες της. Γιατί όμως; Γιατί τώρα; Γιατί στην Ελλάδα και γιατί για τον τουρισμό; Προφανώς όλες οι εταιρίες χρειάζεται να κάνουν προωθητικές ενέργειες για τα προϊόντα τους, η Google δεν αποτελεί εξαίρεση.

Γιατί τώρα:
Το μεγαλύτερο έσοδο της εταιρείας είναι από το δίκτυο διαφήμισης 33.3 δις τα έσοδα της το 2011 και το 97% προέρχεται από τις διαφημίσεις.  Πολλά τα λεφτά! Επίσης είναι γεγονός ότι η Google αποτελεί ίσως το μεγαλύτερο δίκτυο διαφήμισης online, όμως τα τελευταία χρόνια βλέπει την καρέκλα της να τρίζει. Απέναντι βρίσκεται ένα όλο και αυξανόμενο νέο δίκτυο διαφήμισης, αυτό που έχει δημιουργήσει η Facebook. Αν συνυπολογίσεις ότι οι χρόνοι που αφιερώνει κάποιος στο Facebook είναι ολοένα και μεγαλύτεροι, εύκολα μπορείς να βγάλεις το συμπέρασμα ότι υπάρχει ένας νέος μεγάλος παίχτης στην αγορά που απειλεί την διαδικτυακή αυτοκρατορία της Google.

Γιατί στην Ελλάδα:
Μα εδώ έχουμε κρίση, η οικονομία πάει κατά διαόλου, οι επιχειρήσεις κλείνουν…. ακριβώς για αυτό. Η ανάγκη για διαφήμιση σε μια αγορά που βρίσκεται σε κρίση είναι πολύ μεγάλη. Είναι δεδομένο ότι οι επιχειρήσεις πρέπει να γίνουν πιο εξωστρεφείς και να κυνηγήσουν τους πελάτες τους εάν θέλουν να παραμείνουν ζωντανές.  Και πώς μπορεί κάποιος να κάνει εύκολα γρήγορα και κυρίως οικονομικά μια διαφήμιση; Μέσα από διαδίκτυο. Αν λάβουμε υπόψη μας και άλλα δύο στοιχεία από τη διεθνή εμπειρία – που τελευταία γίνεται και ελληνική εμπειρία – πρώτον το μικρό κόστος διαφήμισης σε σχέση με τα παραδοσιακά μέσα επικοινωνίας (τηλεόραση, ραδιόφωνο, εφημερίδες) και φυσικά την τεράστια διείσδυση του internet στο κοινό, μπορούμε εύκολα να βγάλουμε συμπεράσματα.

Γιατί για τον τουρισμό:
Πολλοί οι λόγοι:  είναι η μεγαλύτερη βιομηχανία στην Ελλάδα, τα ξενοδοχεία και οι τουριστικές επιχειρήσεις πλέον χρησιμοποιούν ως κύριο προωθητικό εργαλείο το διαδίκτυο, είναι μια αγορά που απευθύνεται σε ένα διεθνές κοινό. Τα σημαντικότερα όμως επιχειρήματα είναι ότι πλέον το διαδίκτυο αποτελεί την νούμερο ένα πηγή νέων πελατών για τις τουριστικές επιχειρήσεις, ξεπερνώντας φέτος τις υπόλοιπες παραδοσιακές δεξαμενές πελατών ( τουριστικά γραφεία, Tour operators κ.α.). Το δεύτερο σημαντικό στοιχείο είναι ότι πάρα το γεγονός ότι η Ελλάδα δεν έχει κάνει τίποτα (το αξιόλογο) για την τουριστική της προβολή, και παρά το γεγονός ότι βρίσκεται σε οικονομική κρίση και κοινωνική αστάθεια (αποτρεπτικός παράγοντας για τους τουρίστες), συνεχίζει να είναι ένα από τα ισχυρότερα brand names στην τουριστική αγορά. Βέβαια χάνει συνεχώς έδαφος ιδιαίτερα απέναντι σε σχέση με άλλους προορισμούς στην Μεσόγειο (Τουρκία, Ιταλία, Κύπρος, Κροατία, οι ισχυροί «αντίπαλοι» μας), αλλά παραμένει ένας ονειρικός προορισμός για τους Ευρωπαίους. 

Ωραία λοιπόν, αυτά λίγο πολύ τα γνωρίζουμε, το θέμα είναι τι κάνουμε από εδώ και πέρα;
Νομίζω ότι αν κάποιο συμπέρασμα βγαίνει από τη συζήτηση είναι ότι πρέπει να πέσουμε με τα μούτρα στο διαδίκτυο. Άσχετα από το αν θα χρησιμοποιήσουν υπηρεσίες και προϊόντα της Google οι τουριστικές επιχειρήσεις είναι δεδομένο ότι θα πρέπει να εκμεταλλευτούν στο έπακρο τις δυνατότητες του διαδικτύου. Και με αυτό δεν εννοώ  το να φτιάξουν μια ιστοσελίδα ( τι δεν έχετε ακόμα? θέλετε να φτιάξετε?) ή ένα online σύστημα κρατήσεων, αλλά να χτίσουν ένα δίκτυο επικοινωνίας με τους πελάτες τους κυρίως με την χρήση των Social Media και με νέες υπηρεσίες και εφαρμογές. Σαν χώρα τι κάνουμε;  Ο Π.Γερουλάνος είπε στο Google Travel Forum ότι μέσα στο 2012 έρχεται νέο visitgreece.gr και μεγαλύτερη χρήση social media για προώθηση τουρισμού, είναι βασικό αλλά δεν φτάνει.  Θα πρέπει επίσης να επενδύσουμε στο branding και τη στρατηγική προώθησης του τουριστικού προϊόντος και να ξεφύγουμε σιγά – σιγά από το μοντέλο του «Zorba the Greek» όπως πολύ εύστοχα τόνισε και ο brand strategist κ. Peter Economides.  

Κλείνω διαπιστώνοντας ότι προσωπικά δεν άκουσα κάτι καινούριο ή κάτι το καινοτόμο, αλλά κάποιες ιδέες τις πήρα. Για να μην είμαι άδικος, εξαιρετική η διοργάνωση, πολύ καλή η προσπάθεια της Google να προσεγγίσει απευθείας τους επαγγελματίες του Τουρισμού, τα όποια λάθη μπορούν να διορθωθούν την επόμενη φορά

Κάτω από το χαλί

Αντιγράφω την είδηση από τα Νέα: Οι εργασίες της Προανακριτικής Επιτροπής για την υπόθεση Βατοπεδίου βρίσκονται στην τελική ευθεία, καθώς την Παρασκευή ολοκληρώνεται ο κύκλος των μαρτύρων με τις καταθέσεις των πρώην υπουργών Αγροτικής Ανάπτυξης Αλέξανδρου Κοντού και Ευάγγελου Μπασιάκου. Πάντως, ο πρόεδρος της Προανακριτικής Επιτροπής Δημήτρης Τσιρώνης άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο να ζητηθεί παράταση 15 – 20 ημερών για την κατάθεση του πορίσματος.

«Στις 4 Οκτωβρίου τελειώνουν οι εργασίες, αλλά δεν προκύπτει από πουθενά ότι θα έχουν ολοκληρωθεί τόσο οι καινούργιες εκτιμήσεις που έχει ζητήσει η Επιτροπή από οκτώ οίκους αξιολόγησης για το ύψος της τυχόν ζημίας που υπέστη το ελληνικό Δημόσιο από τις ανταλλαγές, όσο και τα στοιχεία από τις αρμόδιες αρχές της Κύπρου για την κίνηση των λογαριασμών» ανέφερε ο πρόεδρος της Προανακριτικής Επιτροπής.

Με λίγα λόγια, η Επιτροπή και οι οχτώ (!) οίκοι αξιολόγησης δεν έχουν καταφέρει να βγάλουν συμπέρασμα για το τι συνέβη στην υπόθεση Βατοπεδίου. Την ίδια στιγμή ο ακριβοθώρητος πρώην πρωθυπουργός κ. Καραμανλής σε δισέλιδη επιστολή του ενστερνίζεται τη γραμμή της ΝΔ, που υποστηρίζει ότι στην υπόθεση του Βατοπεδίου «δεν υπήρξε ζημιά του Δημοσίου από τις ανταλλαγές», επικαλούμενος τις εκθέσεις που επανακατέθεσε η Ν.Δ. στη Δικαιοσύνη. Μάλιστα, τονίζει ότι η ύπαρξη των εκθέσεων «αποσιωπήθηκε» στη δεύτερη εξεταστική Επιτροπή, γεγονός που χαρακτηρίζει «επιεικώς περίεργο».

Μάλιστα! Πέρα από πολιτικές τοποθετήσεις και ιδεολογίες, ο καθένας από εμάς γνωρίζει ότι το ελληνικό Δημόσιο ζημιώθηκε από την υπόθεση Βατοπεδίου. Αν όχι οικονομικά (λέμε τώρα), ηθικά σίγουρα. Τα πώς, τα γιατί, τα πότε και τα ποιος ίσως να μπορέσει να τα λύσει η Δικαιοσύνη…, αρκεί να πάρει ως παράδειγμα την Ισλανδία.

Στην μακρινή παγωμένη χώρα του Βορρά, συμβαίνουν πολλά περίεργα τώρα τελευταία. Οι κάτοικοι, αφού πρώτα αρνήθηκαν, μέσω δημοψηφίσματος, να επιστρέψουν χρήματα προς τις Βρετανικές και Ολλανδικές τράπεζες, έπειτα από λίγο καιρό, εξέλεξαν για πρόεδρο μια γυναίκα, λεσβία και αρνητή του επίσημου θρησκευτικού δόγματος! Τέλος, αποφάσισαν να οδηγήσουν απέναντι σε ειδικό δικαστήριο τον πρώην πρωθυπουργό και τρεις υπουργούς που κατηγορούνται για σοβαρότατες αμέλειες στη διάρκεια της οικονομικής κρίσης του 2008.

Η Ισλανδία ήταν το πρώτο θύμα της οικονομικής κρίσης που ξεκίνησε από τις Ηνωμένες Πολιτείες και το πρώτο κράτος που κήρυξε στάση πληρωμών στην Ευρώπη, και σήμερα η οικονομία της βρίσκεται σε πολύ δύσκολη κατάσταση, με τον κόσμο να είναι υποχρεωμένος να υποστεί πολλές από τις συνέπειες της διεθνούς οικονομικής χρήσης, αλλά και τα λάθη των κυβερνήσεών τους… Ο δρόμος μακρύς και δύσκολος.

Παρόλα αυτά, η κοινωνία της Ισλανδίας φαίνεται ότι έχει λύσει πολλά προβλήματα δημοκρατίας, διαφάνειας, ελευθερίας, ρατσισμού, δικαιοσύνης, προβλήματα που εμείς στην Ελλάδα όχι απλώς δεν έχουμε λύσει, αλλά συνεχίζουμε να τα κρύβουμε κάτω από τα χαλιά και τα σεντόνια των κειμένων εξεταστικών επιτροπών.

Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω

Γνωστή η ρήση από το Ευαγγέλιο, όπως γνωστή και η παρακάτω ιστορία που απασχόλησε τα διεθνή ΜΜΕ πριν από μερικές εβδομάδες. «Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δήλωσε ομόφωνα την υποστήριξή του στην Ιρανή Σακινέχ Μοχαμαντί-Αστιανί, που έχει καταδικαστεί σε θάνατο δια λιθοβολισμού, καταγγέλλοντας, παράλληλα, μια «πρακτική απάνθρωπη μιας άλλης εποχής».

Ποιο ήταν, όμως, το μοιραίο παράπτωμα της Σακινέχ; Η τιμωρία της αφορά τις κατηγορίες σε βάρος της ότι συμμετείχε σε συνωμοσία για τη δολοφονία του συζύγου της, καθώς και ότι διέπραξε μοιχεία. Ο άνδρας που σκότωσε στην πραγματικότητα το σύζυγό της αναγνωρίστηκε και φυλακίστηκε, χωρίς όμως να έχει καταδικαστεί σε θάνατο. Το «έγκλημα» της μοιχείας, όμως, παραμένει.

Σύμφωνα με τον Ισλαμικό Νόμο που ισχύει στο Ιράν, η παντρεμένη γυναίκα δεν έχει το δικαίωμα να ζητήσει διαζύγιο (πλεονέκτημα που κατέχει μόνον ο άνδρας φυσικά). Ένας άνδρας μπορεί να παντρευτεί μέχρι τέσσερις γυναίκες ταυτόχρονα και να έχει ελεύθερες-νόμιμες σεξουαλικές σχέσεις, χωρίς να είναι υποχρεωμένος να τις αναγνωρίσει με γάμο ή να θεωρηθεί μοιχός. Η μοιχεία αφορά αποκλειστικά τη γυναίκα. Παράλληλα, η σύζυγός του πρέπει, σύμφωνα με την ισλαμική ηθική, να του παρέχει τα πάντα για την σεξουαλική του ικανοποίηση, βοηθώντας τον ακόμα και στις εξωσυζυγικές του σχέσεις!

Διεθνείς προσωπικότητες, όπως η Τζόαν Μπαέζ, η Ισαμπέλ Ατζανί, η Κάρλα Μπρούνι, συγγραφείς, πολιτικοί, άνθρωποι κάθε επαγγέλματος και εθνικότητας, συνυπογράφουν το κείμενο διαμαρτυρίας, που καλεί τις ιρανικές αρχές να επανεξετάσουν την στάση τους και να δώσουν στην Σακινέχ την ευκαιρία να έχει μια δίκαιη ακρόαση από τα δικαστήρια της πατρίδας της, καθώς και να αντιμετωπιστεί με τον προσήκοντα σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα. Προς το παρόν, η Σακινέχ τη γλίτωσε, αλλά ποιος ξέρει πόσες άλλες γυναίκες έχουν δολοφονηθεί με αυτόν τον στυγερό τρόπο στο όνομα της ηθικής…

Η υπόθεση, όμως, έχει και άλλες προεκτάσεις. «Τη σιωπή των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης» γύρω από την υπόθεση της Τερέζα Λιούις, μιας Αμερικανίδας που πάσχει από νοητική υστέρηση και η οποία έχει καταδικαστεί σε θάνατο για συνεργία στη δολοφονία του άντρα της, κατήγγειλε πριν από λίγες μέρες ο πρόεδρος του Ιράν Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ, συγκρίνοντας την υπόθεση με εκείνη της Ιρανής. «Μία γυναίκα πρόκειται να εκτελεστεί στις ΗΠΑ, αλλά κανείς δεν διαμαρτύρεται», τόνισε κατά τη διάρκεια της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη.

Ο Αχμαντινετζάντ προσπαθεί να κάνει συγκρίσεις, για να κερδίσει της εντυπώσεις. Όμως, παρότι οι προθέσεις του είναι άλλες, θέτει ένα πολύ ενδιαφέρον –σχεδόν φιλοσοφικό– ερώτημα: βάσει ποιας ηθικής νομιμοποιούμαστε να τιμωρούμε  ανθρώπους (αιτιολογημένα ή μη) δολοφονώντας τους; Γιατί η ηγεσία μιας πολιτισμένης δυτικής χώρας επιτρέπει την θανατική ποινή, την ίδια ώρα που εναντιώνεται σε ένα άλλο κράτος για το ίδιο θέμα;

Μπορεί να φαίνεται λίγο ειρωνικό, αλλά είναι προφανές πως οι κοινωνίες μας συνεχίζουν να μην μπορούν να λύσουν ηθικά ζητήματα που τέθηκαν χίλια χρόνια πριν.

It’s the end of the world as we know it

Είναι το τέλος του κόσμου που γνωρίζουμε, τραγουδούσαν οι REM  και θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω την παραπάνω φράση για πολλά από τα γεγονότα της τελευταίας δεκαετίας. Μάλιστα είθισται σε κάθε έντονο γεγονός ότι χρησιμοποιούμε αντίστοιχες φράσεις κλισέ: «οι ώρες που άλλαξαν τον κόσμο», «ο κόσμος δεν θα είναι ίδιος μετα από αυτό», «οι εικόνες που συγκλόνισαν την ανθρωπότητα». Θeς για να αποδώσουμε “υπερβολικά” το μέγεθος μιας καταστροφής, θες γιατί τα ΜΜΕ μας έχουν εκπαιδεύσει στις ακρότητες…. τελικά δεν έχει σημασία. Η χρονική και συναισθηματική απόσταση είναι τελικά τα απαραίτητα στοιχεία για να κρίνουμε τα γεγονότα.

Εννιά χρόνια συμπληρώθηκαν πριν από λίγες μέρες από την 11/9/2001 και τη κατάρρευση των δίδυμων πύργων στη Νέα Υόρκη. Συνολικός αριθμός νεκρών: 2.819, τόνοι συντριμμιών που απομακρύνθηκαν από το σημείο: 1.506.124, απώλεια μονάδων του Dow Jones μετά την επανέναρξη του χρηματιστηρίου: 684,81, οικονομικές απώλειες της Νέας Υόρκης μετά την 11η Σεπτεμβρίου: 105 δισ. δολάρια, αριθμός των Αμερικανών που άλλαξαν το μέσο μεταφοράς από αεροπλάνο σε αυτοκίνητο το 2001: 1,4 εκατομμύρια….Μερικοί μόνο από τους αριθμούς που σχετίζονταν με την επίθεση αν και οι αριθμοί λένε μόνο ένα μικρό κομμάτι της αλήθειας…

Οι Υπεύθυνοι της καταστροφής; Κανείς δεν μπορεί να κατονομάσει με σιγουριά τους εγκεφάλους της επίθεσης. Μέχρι σήμερα, συνεχίζει ακάθεκτη η αμφισβήτηση της επίσημης εκδοχής όσον αφορά στο ποιος σχεδίασε και ποιος εκτέλεσε την «τρομοκρατική» αυτή επιχείρηση. Τα στοιχεία που απορρίπτουν την επίσημη εκδοχή, είναι πλέον αρκετά. Όλοι έχουν ένα μύθο για την 11η Σεπτέμβρη σχετικά με το ποίος, το πώς, και το γιατί. Όλοι παρακολουθήσαμε με «δυσπιστία» τα γεγονότα και τις εξηγήσεις. Ορισμένοι άνθρωποι πραγματικά δεν πίστεψαν, και την αμέσως επομένη των επιθέσεων οι αμφιβολίες τους σχηματοποιήθηκαν στο Ιντερνετ, σε κινήματα και οργανώσεις ακόμα και σε πολιτικές ομάδες… Βέβαια οι θεωρίες συνομωσίας, το μπαστάρδεμα επίσημων στοιχείων με λαϊκοφανείς εξηγήσεις και υποθέσεις, δίνουν και παίρνουν και πιθανότατα δεν θα μάθουμε ποτέ την αλήθεια…

Αυτό που έχουμε μάθει όμως, και θα πρέπει να μάθουμε ίσως και περισσότερα είναι οι συνέπειες στον κόσμο μας. Οι ώρες που άλλαξαν τον κόσμο δεν είναι κλισέ στην περίπτωση αυτή. Το γεγονός που οδήγησε, σε πολέμους, σε βομβαρδισμούς,  σε εισβολές, στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ, σε  θανάτους χιλιάδων αθώων και μη.

Οι επιπτώσεις υπήρξαν πολύ μεγαλύτερες, από αυτές που φανταστήκαμε εκείνες τις λίγες ώρες,  ξεπέρασαν τα όρια του αμερικανικού εδάφους, χρονικά συνεχίζονται ακόμα και αυτή τη στιγμή, οι αλλαγές στον τρόπο ζωής, τον τρόπο σκέψης, την πολιτική, την ενημέρωση, τη διασκέδαση, τη μετακίνηση, τις ανθρώπινες σχέσεις, τα κινήματα, τις γεωστρατηγικές ισορροπίες και χιλιάδες άλλες πλευρές της ζωής μας άλλαξαν ραγδαία, και για πάντα. Και ίσως ακριβώς αυτό να ήταν το σχεδιασμένο και προσδοκώμενο αποτέλεσμα των σχεδιαστών της επίθεσης. Η αλλαγή.

Το θέμα είναι αν αυτή η αλλαγή έγινε όντως σύμφωνα με τα «κρυφά» σχέδια των εμπνευστών. Η ουσία είναι αν αυτή οι αλλαγή έγινε μόνο προς το χειρότερο ή και προς το καλύτερο