Οι δύο όψεις

Με αφορμή την δολοφονία του Σωκράτη Γκιόλια και τη σχέση του με το γνωστό blog “troktiko” , εδώ και μερικές εβδομάδες έχει ξεκινήσει μια ζωηρή συζήτηση για τα blogs, το διαδίκτυο, και την ανωνυμία την ιδιωτικότητα και άλλα σχετικά θέματα.

Η συζητήσεις κυμαίνονται σε όλο το φάσμα της σοβαρότητας από τις πλέον φαιδρές έως τις πλέον ψύχραιμες και ουσιαστικές  Η αλήθεια είναι – και το έχουμε ξανά – σχολιάσει από αυτή εδώ την στήλη – ότι το internet αλλάζει με γρήγορους ρυθμούς όχι μόνο αρκετούς από τους παραδοσιακούς μηχανισμούς της επικοινωνίας και της ενημέρωσης, αλλά και αρκετά ζητήματα της κοινωνίας μας γενικότερα. Σε όλες αυτές τις αλλαγές οι σύγχρονες δυτικές κοινωνίες αντιδρούν διαφορετικά. Κάποιες κοινωνίες καταφέρνουν να αφομοιώσουν τις αλλαγές και κάποιες άλλες προσπαθούν να αντιμετωπίσουν τα νέα δεδομένα με παλιούς τρόπους…

Στην Ελλάδα λοιπόν έχουμε αποφασίσει να πάμε με τους «παραδοσιακούς» τρόπους μελετώντας προσχέδια. Είναι γνωστό πως η Ελληνική Πολιτεία όταν εμφανισθεί ένα πρόβλημα, τότε ψηφίζει έναν αυστηρό Νόμο, ο οποίος δεν εφαρμόζεται ποτέ, καθώς διάφοροι θεσμοί έχουν άλλες προτεραιότητες. Στην περίπτωση των πραγματικών ή εικαζομένων παρανομιών από ‘ανώνυμα’ ή ψευδώνυμα blogs, διαμορφώνεται πίεση (κυρίως από τα παραδοσιακά ΜΜΕ και για λόγους οικονομικούς) , ώστε η Ελλάδα να πρωτοτυπήσει παγκοσμίως: να θεσμοθετήσει απαγορεύσεις, εκεί που σύμπασα η υφήλιος (πλην Λαϊκής Κίνας και Βορείου Κορέας) έχει αρνηθεί να επιβάλει αστυνομικές διατάξεις!

Στην Ελλάδα λοιπόν συζητάμε ως λύση την καταστολή και μάλιστα την καταστολή σε κάτι που δεν γνωρίζουμε πώς λειτουργεί, ούτε το πώς αλληλεπιδρά με την κοινωνία και τους ανθρώπους, ούτε ποια είναι η δυναμική του…στην ουσία λοιπόν χρησιμοποιούμε μια παλιά λογική για να αντιμετωπίσουμε ένα σύγχρονο πρόβλημα!

Ας ταξιδέψουμε λίγο βορειότερα στην Ισλανδία. Σε μια χώρα που φέτος μας απασχόλησε τουλάχιστον τρεις φορές, με την πτώχευσή της, με την έκρηξη του ηφαιστείου – γλωσσοδέτη, και με τον γάμο της πρωθυπουργού της χώρας με την σύντροφό της. Ειδικά από την τελευταία είδηση μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε ότι η κοινωνία των Ισλανδών αντιμετωπίζει τα πράγματα διαφορετικά…

Η Ισλανδία που τα τελευταία χρόνια έχει επενδύσει πολλά χρήματα στην ανάπτυξη των νέων τεχνολογιών, έχει δημιουργήσει θέσεις εργασίας σχετικές με τα νέα μέσα και το διαδίκτυο, έχει δημιουργήσει αντίστοιχα πανεπιστημιακά τμήματα και υποδομές, έχει μετατρέψει πολλές διοικητικές διαδικασίες του κράτους σε ηλεκτρονικές και αυτή τη στιγμή είναι η χώρα στην ευρώπη με την μεγαλύτερη διήσδηση και εκμετάλευσει του Internet. Χαρακτηριστικό δείγμα, η έδρα της Google, Ευρώπη είναι στην Ισλανδία.

Η Ισλανδία σχεδιάζει να βάλει σε ισχύ νομούς τέτοιους που θα καθιστά αδύνατον να αποκαλυφτεί το όνομα ενός ανώνυμου blogger, ακόμα και αν αποκαλύψει στρατιωτικά μυστικά!!! Για όσους δεν έχουν καταλάβει τι σημαίνει αυτό, σημαίνει (μεταξύ άλλων) το εξής:  Ότι η Ισλανδία μετατρέπεται σε μια χώρα προστάτιδα των νέων τεχνολογιών, με τις κινήσεις που ήδη έχει κάνει αλλά και με τον σχεδιασμό της έχει καταφέρει να μεταφέρει τεράστιο κομμάτι έμψυχου δυναμικού και υποδομών σχετικό με το διαδίκτυο και πλέον προκαλεί και την μεταφορά της οικονομίας του Internet στο χώρο της, προσκαλώντας ακόμα περισσότερους ανθρώπους σχετικούς με τις νέες τεχνολογίες αλλά και μεγάλες εταιρίες να επενδύσουν σε αυτή…

Το θέμα είναι μεγάλο και θα συνεχίσουμε την συζήτηση…